مجسمه‌سازی شهری

مجموعه موقعيت هايي که ما آدميان در آن قرار مي گيريم يا انتخابي است و يا غير انتخابي. هنگامي که به سينما مي رويم بنا بر اين داريم که يک فيلم را تماشا کنيم، وقتي به نگارخانه مي رويم قصد آن داريم تا از تابلوهاي هنري بازديد کنيم. در خيابان يا معابر که گذر مي کنيم اما اين خيابان يا معابر نيست که ما مقصد آن کرده ايم بلکه گذرگاهي است که ما را به مقصد يا منزلگاه مي رساند. مجسمه هاي شهري مي کوشند تا براي ما آدميان موقعيت هاي غير انتخابي نظير معابر، خيابان ها، ميادين و... را فرحبخش و تاثيرگذار کنند و از سختي و تکرار و ملال زدگي آن بکاهند. مجسمه هاي به نمايش گذاشته شده وجود يک انسان يا حيوان يا يک شيء را معرفي مي کنند. مجسمه هاي شهري با هدف گراميداشت ياد و خاطره يک شخصيت فرهنگي، هنري، اجتماعي يا واقعه تاريخي، نظير يک جنبش اجتماعي ساخته مي شدند که البته در طول زمان برخي از همين مجسمه ها خود به نهادي از تاريخ بشري مبدل مي شوند.
 

   
    
    
    سمپوزيوم مجسمه سازي


    
    معناي نخست سمپوزيوم به گردهمايي شادخوارانه حکيمان و فيلسوفان و گفت وگو هايي در آن بين اشاره دارد. اما رفته رفته به جمعي از متخصصان که در يک دوره زماني مي کوشند تا تجارب خويش را به شکل عملي و رودررو به ديگران منتقل کنند تغيير ماهيت داد. کشورهاي همجوارمان نظير ترکيه، کويت، امارات متحده عربي و حتي بحرين تاکنون از سيزده تا سه دوره سمپوزيوم بين المللي مجسمه سازي را برگزار کرده اند و ما با ادعاي تاريخ چند هزار ساله تجربه يي از آن نداشتيم. اما ايده برگزاري سمپوزيوم بين المللي مجسمه سازي تهران را دکتر محمدحسين حليمي استاد هنر دانشگاه تهران به معاونت هنري سازمان ارائه کرد. در بهار سال گذشته با مجموعه اطلاعاتي که توسط ايشان در اختيار من قرار گرفت، پيش نويس متن فراخوان اين رويداد تهيه و پس از سه نوبت ويرايش )طي دو نشست با آقايان محمدمهدي عسگرپور معاون هنري سازمان، دکتر محمدحسين حليمي و سيدرضا ميرکريمي( در بيست و چهارم خردادماه سال گذشته، دبير خانه سمپوزيوم کار خود را رسماً آغاز کرد. براي پيشگيري از تکرار محدوديت هاي تئوريک اعمال شده در خصوص مجسمه سازي به ديدار آيت الله جناتي مي رويم. او که در اجتهاد معاصر همچون مرحوم آيت الله معرفت و نيز حسينعلي منتظري نوانديشانه به مسائل روز نگاه مي کند، مي کوشد با تکيه بر سنت دويست ساله اجتهاد فقه جواهري منافذي را براي حيات معاصر توام با تقيد به شريعت باز کند. آيت الله مي گفت که دليل ممنوعيت مجسمه سازي در اسلام به سنت اعراب در ساخت بت ها و نصب آنها در هياکل و پرستش آنها بازمي گردد. ايشان اضافه مي کرد که اينک اين علت تحريم رفع شده است و اکنون مجسمه سازي خود بياني از تجارب آدميان است. براي کسب تجربه و درک درستي از مجسمه سازي و سمپوزيوم مجسمه سازي به هزينه خودم به فلورانس رفتم. شهري که در تاريخ هنر مدرن جهان نقش کليدي و موثر داشت. مجسمه هايي در ابعاد دو تا سه برابر قامت انسان همه جاي شهر را پر کرده بود. بد نيست از دوست و مترجمم در ايتاليا پائولا گراتسي که در معرفي نقاط هنري و ديدني شهر و نيز گفت وگو با چند هنرمند مجسمه ساز و ترجمه کلام آنها کمک شاياني به من کرد، ياد کنم. در بازگشت از فلورانس بر آن شدم تا تغييراتي متعارف را در مقررات سمپوزيوم که بيست روز پيش تر در سايت اينترنتي اختصاصي سمپوزيوم تهران اعلان شده بود، ايجاد کنم. نشستي را با آقايان دکتر حليمي و طاهر شيخ الحکماء در دفترم برنامه ريزي کردم. ثمره آن هم انديشي تعديل بخشي از جوايز و توسعه جايزه ها به تعداد بيشتري از شرکت کنندگان سمپوزيوم بود. از اين تاريخ کوشيديم تا با جمع آوري اطلاعات به دست آمده از نتايج سفر، کاتالوگ هايي که به طور پراکنده در اختيار هنرمندان ايراني شرکت کننده در سمپوزيوم هاي مجسمه سازي خارج از کشور بود و همچنين ثمره شبکه جهاني وب، اطلاعات و نشاني هنرمندان اين عرصه را رصد کرده بانک اطلاعاتي مناسبي براي دعوت آنها به شرکت در سمپوزيوم تهران فراهم آوريم.