آنکه رفت

مرتضی کاظمی مهندس مکانیک دانش آموخته کارشناس ارشد مدیریت، کوتاه قامت، ظریف و سبزهروی در آخرین روز کاری هفته گذشته صندلی معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را در ساختمان مجاور تالار وحدت ترک کرد تا با معرفی رییس جدید تشکیلات نوپای میراث فرهنگی و جهانگردی، مسجد جامعی از آخرین بازمانده های دوران وزارت عطاءالله مهاجرانی نخستین وزیر فرهنگ دولت اصلاحات باشد. مرتضی کاظمی در اوان جوانی پس از پیروزی انقلاب با برگزاری نشست های ادبی در کتابخانه های شهر اصفهان و پس از آن با عضویت در هیئت گزینش آن دیار پای در وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی نهاد. در سال 1366 طی حکمی سکان فرهنگ و هنر اصفهان با انتصاب وی به عنوان مدیر کل به وی سپرده شد و با استعفای وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی (سید محمد خاتمی) و بروز تغییرات جدی در این وزارتخانه در سال 72 برکنار و از آن پس در سمت مشاور فرهنگی هنری شهرداری اصفهان به علاقه مندی ها و دغدغه های پیشین اش در عرصه فرهنگ، پرداخت. پس از چندی این مدیر خوش ذوق به دعوت شهردار وقت تهران (غلامحسین کرباسچی) به پایتخت آمد تا مسئولیت یکی از فرهنگسراهای (بهمن) تازه تأسیس شده را برعهده گیرد. همزمان با روی کار آمدن دولت سید محمد خاتمی ثمره انتخاب دوم خرداد ماه 1376 وی از جمله معاونان برگزیده عطاءالله مهاجرای برای تصدی معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود.
با نگاهی گذرا به عملکرد به دور از هیاهوی چند ساله او که خوش ذوقی و درک معاصر از فرهنگ و هنر همراه بود می توان کارنامه قابل قبولی را از او در این عرصه مشاهده کرد :

افزایش اعتبارات ردیف های هنری از 600 میلیون تومان به 13 میلیارد تومان.
توجه به ضرورت بیمه هنرمندان و تصویب دو طرح تکریم هنرمندان پیشکسوت و مستمری هنرمندان معمولی.
راه اندازی مجدد ارکستر ملی ایران در سال 1377.
افزایش چشمگیر تولیدات موسیقایی و رفع موانع پیشین در راه آموزش این هنر.
برگزاری نخستین جشنواره موسیقی پاپ پس از انقلاب اسلامی.
گسترش آموزش هنر از طریق راه اندازی هنرستان های هنری و اختصاص بودجه ای برای تعمیر و مرمت اندک هنرستان های باقی مانده از گذشته و تسهیل راه اندازی مراکز آزاد آموزش هنری.
افزایش چشمگیر حضور گروه های هنری ایران در جشنواره ها و مجامع جهانی
راه اندازی و تأسیس بنیاد رودکی به منزله ساختار تشکیلاتی برای تولید آثار موسیقایی و نمایشی و جلب اعتماد دوباره هنرمندان به تشکیلات دولتی از جمله اقدامات مؤثر او در دوران مسئولیتش می باشد.

اینک و در پایان مسئولیتش به او و همکارانش که به گواه شاخص عملکردش به کاروان اصلاحات تعلق داشت خدا قوت می گوییم.

منتشره در روزنامه حیات‌نو - زمستان ۱۳۸۲